مهمونی

ورودی های کامپیوتر دانشگاه ما( اعم از نرم و سخت و IT) حدود 120 نفر بودن که از این بین تقریبا 40-45 تا رو دخترا تشکیل می دادن. از بین این همه، خیلی ها رفتن و جمعی که موندن تقسیم به دو دسته شدن، یک دسته اونهایی که هنوز مجردن و یک دسته اون هایی که ازدواج کردن. شنبه هفته پیش یکی از همین دوستام به من زنگ زد و گفت یه مهمونی هست که تو اون بچه هایی که خودشون بچه دارن دور هم جمع می شن و بچه ها با هم بازی می کنن، تو هم میایی؟ با کمال میل قبول کردم و نتیجه اش دیدن دوستایی شد که مدت ها ندیده بودم. یکی دوقلو داشت، یکی یه نی نی کوچیک تو دلش بود و...

این عکس بچه هاست که دارن جمعی سی دی می بینن.

از راست به چپ : محمد، امیر محمد، امیرحسین، ستایش و در نهایت پسر گل خودم در ردیف جلو (البته محمد آقا و محیا خانم توی این عکس نیستن.)

روز خوبی بود و امیدوارم به زودی باز هم تکرار شود.

پیوست 1 : خدا به ما پسرم رحم بزرگی کرد. چند روز پیش که داشتم غذای امیرحسین رو آمده می کردم وقتی به خودم آمدم دیدم حواسم نبوده و در اتاق را باز گذاشتم و امیرحسین رفته اونجا. وقتی رفتم اتاق با هم چین صحنه ای مواجه شدم و خدا رو هزار مرتبه شکر کردم که به ما رحم کرده و فهمیدم کسی بالاتر از ما مراقب پسر گلمان است.

پیوست 2 : تلاش های بسیاری در جهت آغاز حرکت چهاردست و پا شده است.  در ابتدا فقط سینه خیز آن هم در جهت عقب بود ولی  الان  به سمت جلو حرکت می کند. البته هنوز کامل نشده ولی امیدوارم به زودی شاهد این روند رشدی که دکترش معتقد به دیر انجام شدنش بود، باشیم.

پیوست 3 : امروز وقتی از دانشگاه برگشتم وقتی امیرحسین منو بعد از ساعت ها دید با روروئکش دوید سمتم و دستاش رو باز کرد تا بغلش کنم، حرکتی که اصلا انتظار نداشتم و بعد از این که بغلش کردم دو، سه بار محکم با دستاش بغلم کرد. پسرم عاشقتم