شیرینی زندگی ما

این اولین سال حضور پسرم در این شب ها کنار ما بود. و من مطابق همیشه هیچ جا نرفتم ، به علت اذیت های امیرحسین. آخه درست چهارشنبه گذشته که از طرف پدرم، مهمون افطاری دانشگاهشون بودیم، سر نماز می رفت و مهر همه رو بر می داشت و یا از پشت چادر خانوم ها رو می گرفت و بلند می شد و کلی اونجا اذیت کرد، همین اتفاق سر افطاری مادربزرگم هم رخ داد و در موقع شام، مجبور شدم امیرحسین رو ببرم بیرون توی خیابون تا توی رستوران داد و بیداد راه نندازه و نتیجه این شد که هر سه شب خونه مامان بودیم و هیچ جایی نرفتیم. شب سوم امیرحسین کل مراسم رو بیدار بود و قران هم به سر گرفت و بعد درست ساعت 3:30 خوابید و صبح زودش همه رو از خواب بیدار کرد. امیدوارم خدا به حق قران گرفتن ...

نمی دونم الان چند وقته این پسر مریض هست ولی می دونم از دوشنبه هفته گذشته تا دیروز شب ها تقریبا بیدار بودیم. همه چیز هم از درد گوش شروع شد و امیرحسین مدام با مشت به سرش می زد، تا اینکه سه شننبه بردیمش مرکز کودک طالقانی و اونجا دکتر گفت گوشش ملتهبه و بهش قطره داد ولی شنیده بودم قطره گوش زیاد برای بچه ها تجویز نمی شه تا اینکه چهارشنبه بردیمش دکتر خودش و اون به محض دیدن گوش های امیرحسین گفت دچار التهاب و عفونت ( اوتیت مدیا ) شده است و گفت قطره هم استفاده نکنیم . این چند روز خوابش به شدت کم شده بود و وقتی سرش روی بالش می رفت با گریه بلند می شد و نمی گذاشت گوشش رو گرم کنیم و تنها راه آرامشش تاب خوردن بود( واقعا دست بابایی درد نکنه). دوشنبه دوبار...

امروز امیرحسین جز مهمون های افطاری آزمایشگاه سیستم‌های هوشمند اطلاعات  بود. طبق روند هر ساله، امسال هم یک افطاری توی آزمایشگاه مون برگذار شد و من و امیرحسین و باباش هم شرکت کردیم. همین که نزدیک دانشکده رسیدیم استادم و پسر کوچولوش( آقا کیان) رو جلوی در دیدیم، امیرحسین که کلی از دیدن کیان ذوق کرده بود.( تو اون جمع با اون همه آدم بزرگ، یه بچه دیده بود) این اولین باری بود که پسرم آمده بود دانشگاه مامانشو از نزدیک ببینه و توی محیط دانشگاه کلی متعجب به همه نگاه می کرد. افطاری خوبی بود و برای من که به ندرت توی آزمایشگاه دیده می شدم، سبب خیر بود و باعث شد با بقیه بچه ها آشنایی پیدا کنم. پسرم هم با کیان، هواپیما سواری کردن،کیان تو ...

امروز صبح دندان چهارم امیرحسین دیده شد. و البته از امروز صبح هم کلی بدخلقی و گریه همراهش بود. ...

سه هفته پیش وقتی برای اولین بار امیرحسین رو بردیم پارک و سوار تاب و سرسره کردیم، بچه مون کلی ذوق کرده بود ولی بمیرم بعد از اون پارک و بیماری ویروسی و .... تموم اون خوشی ها از سرمون پرید و پسرم رو توی خونه سوار بر کریرش تاب می دادیم، تا اینکه دیروز بابایی یه تاب خوشگل برای امیرحسین خرید و امیرحسین دیگه واقعا تاب بازی می کنه. امروز هم که من رفتم دانشگاه، (به گفته پدرش) امیرحسین روی تابش خوابش می بره. فعلا که راضی هستیم تا ببینم کی براش تکراری می شه. پیوست : اولین عکس، مال دیروزه که تازه امیرحسین برای اولین بار سوار شد و دومین عکس ماله امروزه. به تفاوت در نشستن دقت کنید. ...

هفته پیش بعد از اینکه کمی از بیماری سرماخوردگی امیرحسین بهتر شد، باباش یه روز که از دانشگاه داشت می آمد خونه، یه لباس قشنگ از جمهوری برای گل پسرمون خریده بود. وقتی لباس رو تنش کردم، توی گرمای تابستون ما یک هندونه شیرین شیرین خندون داشتیم که کم مونده بود، بخوریمش. اینم از سلیقه باباجون امیرحسین آقا.( امیرحسین : ممنون بابایی) پیوست 1: این که دست امیرحسین هست، برچسب جغدی هست که روی کمدش چسبونده بودیم، تموم این برچسب ها رو کنده و باهاشون بازی می کنه، علاوه بر اینها برچسب های روی شوفاژ اتاقش رو هم کنده، نمی دونم چه جوری اینها رو می کنه.   ...

و امروز بعد از کلی درد و گریه، دندون سوم امیرحسین رویت شد. امروز بعداظهر پسر با گریه بعد از نیم ساعت خواب بیدار شد و من که منتظر دیدن دندونش بودم فهمیدم بالاخره لثه باز شده و سر دندون آمده بیرون. پسرم تا الان سه تا دندون کوچیک داره. ...

نمی دونم چی شده که این بیماری ها دست از سر پسر من بر نمی داره. هفته پیش که با ویروس عجیب شبه سرخک سر کرده بود و این هفته هم بد جوری سرماخورده بود که هنوز داره آنتی بیوتیک مصرف می کنه و از امروز هم نمی دونم چرا بیماری اسهال به آن اضافه شده است. نمی دونم کجا اشتباه کردم، منی که کلی مواظب هستم از چهارشنبه پیش آمدم پیش مادرم تا کمکم کنن. دعا کنید امیرحسین زودتر، خوب خوب خوب بشه.

دوشنبه روز عید امیرحسین رو بردیم پارک و انجا اون قدر تاب بازی و سرسره سورای کرد که من و باباش هم کلی لذت بردیم. ولی نمی دونم از فرداش چی شد که امیرحسین بی تاب شد و شبش تب خیلی بالایی کرد. سعی کردم با استامینوفن تب رو پایین بیارم ولی فایده ای نداشت. فرداش هم همین روند ادامه داشت تاا اینکه بردیمش دکتر. دکتر تشخیص سرماخوردگی داشت و به بچه ام آنتی بیوتیک داد ولی من نمی دونم چرا به تشخیصش مشکوک بودم و نتی بیوتیک رو ندادم و سعی کردم با کمک باباش تبش رو پایین نگه داریم. تا اینکه نصفه شب در حین خوردن شیر، استفراغ کرد و من کلی نگران شدم. دوباره صبح هم همین روند ادامه یافت و ما دوباره امیرحسین رو بردیم یه دکتر دیگه . این دکتر تشخیص داد که این یک ویروس...

2 هفته ای است که امیرحسین می تواند با کمک مبل، صندلی وایسه. تلاش های پسرم خیلی خوب بوده و پدرش امیدوار است که تا 1-2 ماهه دیگر بتواند راه برود. یکی دیگر از کارهای جالبش هم بلند کردن روروئکش و رد شدن از لبه اتاق ها و وارد شدن به آن است. کلا هر جا که نمی تونه با روروئکش راه بره سعی می کنه با دست آن رو بلند کنه. این عکس ها همه مال قبل از اصلاح امیرحسین است. الان دیگه بلند شدنش خیلی بهتره و کاملا می تونه تعادلش رو حفظ کنه. ...